Retansiyon Kisti, Kist, ince bir duvarla çevrili içi genellikle sıvı dolu yapılardır. Vücudun böbrek, karaciğer, pankreas, diş kökü, meme, boyun, dudak, ağız gibi birçok yerde görülür. Sinüslerde (Kafa kemikleri içine yerleşen ve ağızları burun boşluklarına açılan havalı boşluklardır) bu yapıların içine girer. Sinüslerde oluşan bu kistler salgı bezlerinin ağızlarının tıkanmasına neden olmakta ve bunun sonucunda salgının tıkanıklığın arkasında birikmesine bağlı olarak oluşmaktadır. Bu sebeple 'geride birikmeye bağlı' anlamında retansiyon kist denilmektedir. Retansiyon kistler sık görülen bir hastalıktır fakat genellikle zararsızdırlar.

Uzun süre kişide hiçbir şikâyete neden olmaz. Ancak yeterince büyüyüp etrafındaki dokulara basınç yaptığında o yapılarla ilgili şikâyetlere yol açar. Retansiyon kist en sık maksiller sinüslerde (Kafa tasını oluşturan kemiklerde maksilla adlı kemiğin içinde bulunan sinüs) oluşur. Bu sinüs en büyük sinüs olduğu için burada oluşan kistler sinüs boşluğunda geniş bir alanı bulurlar ve bu nedenden dolayı kişide uzun süre şikâyete yol açmazlar. Şikâyete neden olduklarında en çok sinüs ağzını daraltma ya da tıkanmaya bağlı müzmin (Kronik) sinüzit ile ilgili belirtiler görülür. Ayrıca yüzde dolgunluk hissi; yüz, baş, göz, diş ağrısı, geniz akıntısı gibi yakınmalar görülebilir. Retansiyon kistler sinüs dediğimiz kemik boşluklarının içinde oluştukları için klasik muayene yöntemleri ile teşhis koymak mümkün değildir. Radyolojik olarak ya da bir sebeple sinüs içine endoskop ile bakıldığında görülebilir. Tanı koyulduktan sonra genellikle tedaviye gerek duyulmaz fakat uzun aralarla izlenir. Fakat bu bölgede başka bir cerrahi girişim söz konusu ise kistin de çıkarılması uygun olur.

Retansiyon kistlerin ilaç ile tedavisi söz konusu değildir. İlaç tedavisi ancak kist sinüs enfeksiyonuna yani sinüzite sebep olmuş ise bu enfeksiyonu tedavi etmek için uygulanabilir. Tedavi cerrahi olarak ksitin bulunduğu yerden çıkarılmasından ibarettir. Retansiyon kist burun boşluklarında oluştuğu için bu boşlukların içine girilerek çıkarılması gerekir. Retanisyon kistte başlıca iki yöntem kullanılır. Birincisi klasik cerrahi yöntemi, ikincisi ise endoskopik yöntemdir. Klasik yöntem, retansiyon kist sinüsün hangi bölgesine yerleşmiş olursa olsun kistin çıkarılmasına olanak sağlayan bir yöntemdir. Yanağın iç kısmında, diş etinin yukarısına bir kesi yapılır. Bu kesi dışarıdan bakıldığında görülen bir kesi değildir. Sinüsün kemik ön duvarında bir pencere açılır ve buradan sinüsün içine girilir. Kist uygun cerrahi aletler kullanılarak çıkartılır ve kesiler uygun bir şekilde kapatılarak ameliyat bitirilir. Dikişler kendiliğinden kaybolur. Fakat ameliyattan sonra yanak bölgesinde şişlik görülür. Bu şişliğin daha hafif görülmesi için ameliyat sonrası 24 saat içinde araklı olarak buz torbası ile yanak bölgesine soğuk tampon yapılır. Birkaç gün sıcak olmayan ve sıvı-yumuşak yiyecekler tüketilir. Yanaktaki şişlik 1-2 haftaya tamamen kaybolur.

İkinci yöntem olan endoskopik yöntem, endoskop denilen ışıklı optik alet burun içine sokulur ve burada sinüsün iç-yan duvarında bir pencere açılır. Açılan pencereden özel aletler ile sinüs içine girilerek kist çıkartılır. Ancak endoskopik bakışla kistlerin bir kısmı görüntülenebilir ve buna bağlı kistlerin tamamı alınamayabilir. Bu endoskopik yöntemin dezavantajıdır. Fakat endoskopik yöntem, klasik yöntem ile kıyaslandığında ağızda kesi yapılmasına ve sonrasında dikiş atılmasına gerek olmaması, ameliyat sonrası oluşan şişliğin oluşmaması endoskopik yöntemin avantajlarındandır.